สุจินต์ สังวาลย์มณีเนตร November 9, 2015 • admin จิปาถะ สุจินต์ สังวาลย์มณีเนตร 1 ติช นัท ฮันห์ (2531: 39) พระภิกษุนิกายเซน ชาวเวียดนาม สอนศิษย์ของท่านว่า “เธอต้องเปลี่ยนความโกรธให้กลายเป็นพลังงานบางชนิด ซึ่งมีลักษณะสร้างสรรค์มากขึ้น เพราะความโกรธคือตัวเธอ ปราศจากซึ่งความโกรธแล้วไซร้ เธอจะไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย นั่นแหละคืองานแห่งการภาวนา” 2 งานศิลปะก็เป็นทำนองเดียวกับงานการภาวนา ศิลปินต้องเปลี่ยนอารมณ์ความรู้สึกที่หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นความรัก ความโกรธ ความเกลียดชัง ให้เป็นงานศิลปะที่งดงามและมีคุณค่า ถ้าศิลปินปราศจากซึ่งอารมณ์ความรู้สึกแล้วไซร้ เขาก็จะไม่เหลืออะไรอยู่เลย นี่แหละคืองานแห่งการสร้างสรรค์ศิลปะ 3 สุจินต์ สังวาลย์มณีเนตร ครูศิลปะ เขารู้สึกหดหู่ สะเทือนใจ เจ็บปวด สิ้นหวัง กับสภาพสังคมที่ปรากฏ แต่นั่นแหละ เขากำลังสร้างสรรค์งานศิลปะที่งดงาม นี่คือบทกวีของเขา “นั่ง ลงตรงนั้นเล่าเรื่องเจ้าให้ข้าฟัง เรื่องราวความหลังยังฝังใจ มาถึงนี่… นั่งลงตรงนี้นั่งตรงที่เจ้าปลอดภัย… รีบก่อกองไฟอย่าเกรง ใจ…ต้มน้ำชา….. ลุยฝ่าห่าฝนย่อมสู้ทนความเหน็บหนาว ในคืนที่ปวดร้าว มีดวงดาวส่องดวงใจ…. ลำธารสายนี้มีผู้คนเคยผ่านมา ต่างเฝ้า ค้นหา ต่างเวลาต่างวันวัย จงอย่ายอมแพ้แม้เส้นทางจะโหดร้าย คนอีกมากมายต้องล้มตายไปไม่ถึง. กว่าหมื่นแสนล้านยังต้องแก่งแย่งแข่งขัน วางอยู่ตรงนั้นคือรางวัล ลวงหลอกใจ!!! ใจจงเข้มแข็งแม้เรี่ยวแรงเจ้าจะอ่อนล้า…. ไกลสุดขอบฟ้า ต้องฟันฝ่า กันต่อไป…….. ……….. ติช นัท ฮันห์ .(2531).สงบ งามมงคล แปล.เธอคือศานติ .กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์อักษรสาส์น
Comments are closed.