ฝนก็คือฝน ฝนต้องตก

jump

จิปาถะ
ฝนก็คือฝน ฝนต้องตก
หลังจากที่คุณชวัลวิชญ์ วรรธนสูตร ถล่มผมในทำนองว่า “มึงจะเขียนไปถึงไหน ไม่เบื่อหรือไง” ทำให้แฟน FB บางคนกลัวว่าผมจะท้อและหยุดเขียนไปเฉยๆ แต่ส่วนใหญ่ให้กำลังใจและขอให้เขียนต่อไป แต่บางคนไปไกลกว่านั้น เกิดเจ็บแค้นแทน ก็เลยถล่ม คุณชวัลวิชญ์ แทนผมกลับไปอย่างรุนแรงว่า “ผู้ใหญ่ ใจดี ท่านได้ ให้อภัย คุณชวัลวิชญ์ วรรธนสูตร. เด็กเพิ่งเกิดไม่กี่ปี ไม่รู้ความจริงว่าดีแท้ หรือดีเทียม คงยังแยกไม่ออก. ชั่งประจบเจ้านาย. ขอให้ท่านวิสุทธิ์สุดยอดกูรูในใจผม. เขียนต่อไปเพื่อเป็นวิทยาทานและธรรมทานแก่ผู้ที่ยัง. บอด. ใบ้”

ที่นำเสนอมาก็เป็นความคิดเห็นที่แตกต่างกัน ว่ากันไปตามเรื่อง แต่อย่าโกรธเคืองกันก็แล้วกัน เพราะมนุษย์นั้นเริ่มต้นจากความไม่รู้ ตัวอย่างเช่น สมัยยังเด็ก อยู่อำเภอบ้านแหลม กินแต่ก๋วยเตียวที่วัดต้นสนเจ้าเดียว เที่ยวโม้ไปทั่วว่าอร่อยที่สุด ต่อมาได้มีโอกาสไปกินก๋วยเตี๋ยวในจังหวัด และที่อื่นอีกหลายแห่ง ถึงได้รู้ว่า ยังมีก๋วยเตี๋ยวที่อร่อยกว่านี้อีกมากมาย ที่โม้ไว้ผิดถนัดใจ ที่เขียนมาก็เพื่อจะบอกว่า อย่าว่ากัน ประสบการณ์น้อย โลกทัศน์แคบ มันผิดกันได้ ไม่รู้ก็เพื่อจะรู้

สำหรับผม ขอขอบคุณที่เป็นห่วงครับ แต่การต่อสู้นั้นต้องมีอย่างน้อยสองฝ่ายเสมอ ฝ่ายเขาก็มองอย่างหนึ่ง ฝ่ายเราก็มองอีกอย่างหนึ่ง ต่างคนต่างมองจึงเห็นแตกต่างกัน ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เวลาจะเป้นเครื่องตัดสินว่าใครผิดใครถูก

สำหรับการเขียนหนังสือกับการวาดการ์ตูนล้อเลียน เป็นวิธีการต่อสู้ของผม และได้บอกไปแล้วว่าไม่มีการหยุดเขียน ซึ่งท่าน ผศ. นิพนธ์ ทวีกาญจน์ ได้เปรียบเทียบอย่างไพเราะว่า “สายฝนอาจไม่เป็นที่ต้องการของคนทุกคน บางคนเปียกปอน บ้านตัวเองรั่ว หรือตากผ้าอยู่ เขาไม่ต้องการฝนก็ได้ แต่ฝนก็คือฝน ฝนต้องตก ถ้าไม่ตก แต่เป็นน้ำขังในบ่อ เขาเรียกว่าน้ำเน่า”
……..