จิปาถะ
นิทาน แมวกับหนู

กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว มีชายหนุ่มคนหนึ่ง ได้รับมรดกเป็นเงินทองที่พ่อแม่หาไว้ให้เป็นจำนวนมาก คืนหนึ่งชายหนุ่มฝันว่ามีชายแปลกหน้ามาหาและบอกว่า เงินทองที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้นั้น ครึ่งหนึ่งได้มาโดยไม่สุจริต พ่อแม่ของเจ้าขูดรีดมาจากคนยากคนจน ดังนั้นเจ้าจะต้องนำไปแจกจ่ายคืนให้คนยากคนจน ส่วนอีกครึ่งหนึ่งให้นำไปทิ้งน้ำ ถ้าหากมีอะไรลอยขึ้นมา สิ่งนั้นจะเป็นของเจ้า
เนื่องจากชายหนุ่มเป็นคนดี มีความซื่อสัตย์สุจริต จึงได้ปฏิบัติตามที่ฝัน สิ่งที่เขาได้กลับมาเป็นสมบัติจริงๆก็คือ เงิน 20 บาท ที่ลอยขึ้นมา ชายหนุ่มเก็บเงินนั้นไว้ และเดินทางเข้าไปในป่า เขาได้ไปพบกระท่อมหลังหนึ่ง จึงเข้าไปขออาหารและพักอาศัย เจ้าของกระท่อมซึ่งเป็นชายชราก็อนุเคราะห์โดยไม่คิดค่าที่พักและอาหารแต่อย่างใด ที่นั่นเขาพบสัตว์ตัวหนึ่ง มีขนสีเทาเป็นมัน ตัวไม่ใหญ่แต่ดวงตากลมโตเป็นประกาย ท่าทางคล้ายสัตว์ป่า เขาจึงถามชายชราว่า สัตว์นั้นเรียกว่าอะไร ชายชราตอบว่า สัตว์นั้นคือแมว ชายหนุ่มคิดว่าแมวน่าจะเป็นเพื่อนเดินทางที่ดีของเขาได้ จึงได้ซื้อแมวจากชายชราในราคา 20 บาท จากนั้นก็เดินทางต่อไปโดยมีแมวนอนหลับสบายอยู่ในเสื้อคลุม

ต่อมาได้มีชาวบ้านแนะนำเขาว่า เขาควรไปพบพระราชา พระองค์เป็นผู้มีความเมตตา เจ้าจะได้รับความช่วยเหลือ ชายหนุ่มจึงเดินทางไปเข้าเฝ้าพระราชา ขณะนั้นพระราชากำลังเสวยพระกระยาหารอยู่กับเหล่าเสนามาตย์ ปรากฏว่าภายในห้องนั้นมีสัตว์ตัวเล็กๆ ขนสีดำวิ่งกันฝักไฝ่ แม้กระทั่งบนโต๊ะอาหาร มันทั้งกัด ทั้งตระกุยอาหารในจาน พระราชาพยายามใช้มือไล่มัน แทนที่มันจะหนีไป มันกลับหันมาจะงับมือพระราชาเสียอีก ชายหนุ่มถามพระราชาว่า สัตว์เหล่านั้นเรียกว่าอะไร พระราชาตอบว่ามันคือหนู เรามีปัญหากับมันมาก มันเที่ยวก่อความวุ่นวายจนพวกเราเดือดร้อนไปทั่ว เราไม่สามารถกำจัดมันได้ ทันใดนั้นเจ้าแมวเมื่อเห็นหนูก็กระโจนไล่จับ ไม่นานหนูก็ถูกแมวจับกินเป็นอาหารและหนีกระเจิดกระเจิงไป คุณงามความดีของชายหนุ่มจึงได้แต่งงานกับเจ้าหญิง เป็นอันว่าจบ เรื่องนี้ดัดแปลงมาจาก The cottager and his cat แต่งโดย Andrew Lang

ประเด็นของเรื่องนี้ก็คือ ปัจจุบันเจ้าหนูร้ายกำลังวิ่งกันฝักใฝ่ไปทั่วองค์กรแห่งหนึ่ง และสร้างความเดือดร้อนให้แก่ผู้คนเป็นจำนวนมาก ดังนั้นสิ่งที่จะต้องรีบดำเนินการมี 2 ประการคือ
1) ทำตามคำแนะนำของคุณ กอไผ่ ริมทางคือ หายืมแมวมาจัดการมันเสีย หรือ 2) ซื้อกาวดักหนูมาสักถาดสองถาด วางไว้ตอนกลางคืน รุ่งเช้าท่านจะเห็นมันนอนติดกาวดิ้นกระแด่วๆตาแป๋วเลย จริงๆ
ข้อสำคัญ คุณจะกล้าดูมันหรือเปล่าเท่านั้น
……….
อ้างอิง
แอนดรู แล็ง โกศล อนุสิม แปลเรียบเรียง.(2538)ธิดาแห่งดอกไม้.กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ดอกหญ้า.