จิปาถะ เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (ไม้นวม)

จิปาถะ เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (ไม้นวม)

6

มีคำสองคำที่น่าสนใจ คือ คำว่าปัญญาญาณ และคำว่า ปรีชาญาณ 1) ปัญญาญาณ เป็นปัญญาหยั่งรู้ซึ่งผุดเกิดขึ้นจากจิตที่ว่างจิตที่สงบ 2) ปรีชาญาณ คือ ปัญญาเกิดโดยอาศัยการคิดด้วยสมอง ทั้งสองสิ่งนี้ คือสิ่งที่คนดี คนมีปัญญา เขาปฏิบัติกัน เพราะพวกเขาสามารถหยั่งรู้หรือสำนึกรู้ได้ถึง ฐานะของตนเองว่า ตนเองนั้นอยู่ในฐานะอะไร  ควรทำสิ่งใดหรือไม่ควรทำสิ่งใด เป็นต้น

แต่ปรากฏว่า นางแต้ม ตัวละครของผม หรือรักษาการอธิการบดี(เถื่อน) รวมทั้งสภามหาวิทยาลัยสารขัณฑ์  ขาดทั้งปัญญาญาณและปรีชาญาณ และได้ร่วมกันกระทำการอันไม่สมคารหลายประการ  จะด้วยเจตนาหรือไม่เจตนาเนื่องจากรู้เท่าไม่ถึงกาลก็ตาม

และต่อมาได้มีคนทักท้วงว่าสิ่งที่ได้กระทำไปแล้วนั้นมิควร ก็ต้องยอมรับผิดและยอมรับโทษ อย่างน่าชื่นตาบาน  เรียกกว่ามีความเป็นสุภาพสตรีหรือสุภาพบุรุษที่งดงาม

แต่ถ้าหากยังดื้อรั้น บิดเบือนและพยายามโยนความผิดให้คนอื่น อันนี้ไม่เกี่ยวกับปัญญาญาณ หรือปรีชาญาณ แต่เกี่ยวกับสันดานที่เลวระยำ

กรณี  ที่มีปัญหาเรื่องป้าย และปริญญาบัตรปรากฏว่ามีผู้หวังดีท่านหนึ่ง ได้ออกมาเตือนด้วยเจตนาดีว่า ให้ยอมรับผิดเสียแต่โดยดี และรีบปรึกษาหารือกันดำเนินการแก้ไขโดยด่วน ก่อนที่เรื่องราวจะบานปลายใหญ่โตไปกว่านี้อีก เชื่อคำแนะนำของท่านที่เตือนมาเถอะครับ หนักจะได้เป็นเบา ผมรู้สึกหวาดเสียวจริงๆ ด้วยความปรารถนาดีครับผม

….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *