วันอาทิตย์ที่ 10 มกราคม 2564
จิปาถะ เรื่องสั้น โจรขโมยเงินเดือน (พะอืดพะอม)
10
จากพฤติกรรมของนางแต้ม รักษาการอธิการบดีที่ไม่ชอบด้วยกฏหมาย มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์นั้น ผมบอกตรงๆ เป็นเรื่องที่เข้าใจยากที่สุดว่า ทำไมนางถึงได้เป็นคนแบบนั้น คือ ไม่รู้จะโลภไปถึงไหน และยึดติดกับตำแหน่งที่เป็นเพียงสิ่งชั่วคราวได้มากมายขนาดนั้น ช่างไม่รู้จักแยกแยะอะไรดี อะไรชั่ว อะไรถูก อะไรผิด เอาเสียเลย นอกจากนั้นยังใจจืดใจดำ อาฆาตมาดร้าย เป็นแบบที่ไม่ว่าใครที่ได้รู้ได้เห็นพฤติกรรมของนาง ก็เกิดอาการเอือมระอาถึงกับเบือนหน้าหนี
แต่อย่าหนีไปไหนนะครับ เพราะตลอดเวลาที่นางเป็นรักษาการอธิการบดีที่ไม่ชอบด้วยกฏหมายมาจนถึงปัจจุบัน นางไม่ใช่เพียงแต่ทำลายกฏระเบียบของทางราชการเท่านั้นนางยังทำลายระเบียบแบบแผนสังคมของบ้านเมืองอีกด้วย เพราะนางไม่สนใจอะไรเลย เช่น ศาลฯพิพากษาว่าขาดคุณสมบัติเป็นอธิการบดีไม่ได้ นางก็ไม่ยอมจะเป็นให้ได้ เป็นรักษาการอธิการบดีไปก่อนก็เอา กฏหมายกำหนดว่าให้เป็นรักษาการอธิการบดีได้ไม่เกิน 180 วัน นางก็ไม่สนใจและอยู่รักษาการอธิการบดีโดยไม่มีคำสั่งแต่งตั้งมาเกือบ 3 ปี ก็ยังได้ ศาลฯสั่งฯให้คืนเงินเดือนพนักงานที่หักไว้ เพราะปฏิบัติผิดกฏหมายและขัดต่อมติคณะรัฐมนตรี นางก็ไม่สนใจ เอากับแม่ซิ?
การไม่ปฏิบัติตามกฏระเบียบของสังคมดังกล่าว ทำให้ระบบขององค์กรหรือมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์เสียหาย เป็นเรื่องรบกวนจิตใจมาก มันเหมือนมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในระบบ เกิดการผิดที่ผิดทาง ผิดฝาผิดตัว จนรู้สึกอึดอัด
ผมนั้นอยู่ไกล จึงอึดอัดเพียงเล็กน้อย ส่วนท่านที่อยู่ที่นั่น และต้องเห็นสิ่งแปลกปลอมนี้ทุกเมื่อเชื่อวัน ท่านไม่รู้สึกอึดอัดบ้างเลยหรือ?
ธีรยุทธ บุญมี เคยเขียนไว้ว่า “หากมีคนเผลอเอาชั้นในไปวางไว้บนโต๊ะกินข้าว ก่อนจะกินข้าว เราจะรู้สึกพะอืดพะอมต่อเนื่องยาวนาน มากกว่าปกติ เพราะมันเป็นของที่อยู่ผิดที่ผิดทางอย่างมาก ถึงแม้ตัวมันเองจะไม่ได้ทําให้โต๊ะสกปรกหรือถูกนําออกไปแล้ว โต๊ะถูกเช็ดใหม่แล้วก็ตาม”
“ช่วยนำออกไปทีเถอะ แล้วเปลี่ยนผ้าปูโต๊ะด้วยนะ”
….