• 

วันอังคารที่ 5 มกราคม  พ.ศ. 2564

จิปาถะ เรื่องสั้น โจรขโมยเงินเดือน (ว่ากันเป็นเรื่องๆไป 2.2)

5

2.รายได้ของกองทุนสวัสดิการพนักงานมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์

(1)ทุนประเดิมที่มหาวิทยาลัยจัดสรรให้จากเงินรายได้มหาวิทยาลัย จำนวนหนึ่งล้านบาท

(2)เงินงบประมาณแผ่นดิน ประเภทอุดหนุนทั่วไปประเภทบุคลากรที่มหาวิทยาลัยได้รับการจัดสรรเป็นค่าใช้จ่ายในการจ้างพนักงานมหาวิทยาลัย และค่าใช้จ่ายบุคคลากรในส่วนที่เหลือจากการจ่ายเป็นเงินเดือนหรือค่าจ้างพนักงานมหาวิทยาลัยในรอบปีงบประมาณ

(3)เงินที่ได้จากการจัดสรรจากเงินรายได้ของมหาวิททยาลัย  

รายได้ของกองทุนฯ ตาม (1) จะเห็นว่ามหาวิทยาลัยใช้เหยื่อล่อพนักงานมหาวิทยาลัยด้วยการจัดสรรเงินจากรายได้ของมหาวิทยาลัยให้หนึ่งล้านบาทเพื่อเป็นทุนประเดิม และเงินจำนวนนี้ก็คงกองไว้อย่างนั้นไม่ได้ใช้   เงินที่ใช้ส่วนใหญ่จะเป็นเงินที่หักจากพนักงาน 0.2 เปอร์เซ็น จาก 1.5/1.7 ดังนั้น จึงเท่ากับมหาวิทยาลัยไม่ได้จ่ายอะไรเลย เพียงแจกยาหอม

เงินรายได้ใน(2) เป็นเงินงบประมาณแผ่นดิน ซึ่งระบุไว้ในตอนท้ายว่า “เป็นเงินเดือนหรือค่าจ้างพนักงานมหาวิทยาลัยในรอบปีงบประมาณ” ฉะนั้นหากเหลือจ่ายจะต้องส่งคืนคลัง แสดงว่าการตั้งกองทุนแบบเอาเงินงบประมาณมาใช้นั้นทำไม่ได้  จึงปรากฏว่า สตง.ได้ทำหนังสือถึงมหาวิทยาลัยเพื่อเรียกเงินจำนวนนี้คืนประมาณ 150 กว่าล้านบาท  ทราบว่ามหาวิทยาลัยยังไม่ยอมคืนให้  ตรงนี้ต้องยอมรับว่านางแต้มเก่งจริงๆ กล้าหาญชาญชัยมาก ยิ่งใหญ่กว่าอำนาจรัฐ

ส่วนข้อ 3 ไม่ทราบว่ามหาวิทยาลัยจ่ายให้กองทุนฯ ปีละเท่าไร และจ่ายให้ทุกปีหรือเปล่า เนื่องจากไม่มีข้อมูลจึงขอผ่าน

3.การใช้จ่ายเงินกองทุนสวัสดิการพนักงานมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์

(2) เงินตอบแทนตำแหน่งทางวิชาการและวิชาชีพ

(3) เงินสมทบทุนสำรองเลี้ยงชีพ

(4) เงินประกันสังคม

(7) เงินบำเหน็จหรือรางวัลของพนักงานมหาวิทยาลัยที่ปฏิบัติงานดีเด่น และมีระยะเวลาปฏิบัติราชการมานานกว่า 10 ปี

การใช้จ่ายเงินกองทุนจาก (2) ใช้เป็นค่าตอบแทนตำแหน่งทางวิชาการและวิชาชีพ และ (4) ใช้จ่ายเป็นค่าประกันสังคม ทั้งสองข้อนี้  ศาลปกครองสูงสุดวินิจฉัยแล้วว่า  นำไปใช้ไม่ได้  แสดงให้เห็นว่ามหาวิทยาลัยออกระเบียบผิดมาต้นแล้ว เหมือนติดกระดุมเม็ดแรกผิด ก็ผิดหมด  นี่แหละคุณภาพกรรมการสภามหาวิทยาลัยของเรา

…..

พรุ่งนี้ ตอนสุดท้าย ข้อ (3) และ (7) ที่ไม่ควรพลาด