จิปาถะ เรื่องสั้น โจรขโมยเงินเดือน (ใครจะทำไม)

จิปาถะ เรื่องสั้น โจรขโมยเงินเดือน (ใครจะทำไม)

28

ในที่สุดทั้งนางแต้ม นายกสภาฯ และกรรมการสภาฯมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ก็พากันกอดคอลงเหวไปเรียบร้อยแล้ว แบบเดียวกับเรือไททานิก ที่ค่อยๆจมลงและจมดิ่งสู่ก้นมหาสมุทรแอตแลนติกในเวลาไม่นานเกินรอ และนางแต้ม นายกสภาฯและกรรมการสภาฯก็จะพากันเข้าเรือนจำในอีกไม่นานเกิดรอเช่นกันแต่นั่นแหละ ถ้าพิจารณาให้ดีแล้ว จะเห็นได้ว่า พวกนางแต้มนั้นรู้อยู่เต็มอกว่าตัวเองผิด แต่ไม่มีทางเลือก ดังนั้นจึงเลือกวิธี“ตายดาบหน้า” (ดาบนี้ไม่ตายเพียงแค่ร่อแร่) เพราะถ้าสภาฯให้นางแต้มหยุดปฏิบัติหน้าที่ก็เท่ากับตายสนิท” ทุกอย่างจะล้มระเนระนาดเหมือนเกมโดมิโน ซึ่งนางแต้มจะยอมไม่ได้ (น่าเห็นใจ) ดังนั้นนางจึงใช้วิธียืดเวลาตาย ด้วยการอยู่เพื่อประโยชน์ตัวเองและพวกพ้องไปเรื่อยๆ รอให้พวกนั้นฟ้องศาลฯ กว่าจะรวบรวมทุนบริจาคและฟ้องได้ก็อีกนาน และกว่าศาจจะพิจารณาไต่สวนมูลฟ้องและกว่าคดีจะสิ้นสุด ก็นานพอดู ฉะนั้น เมื่อยังมีอำนาจอยู่ก็ยังจะสามารถโกงกินได้อีกยาวนาน แต่อย่างว่า มันก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอก “ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น เรื่องของพรุ่งนี้ไม่มีใครคาดการณ์ได้ เขียนจิปาถะอยู่ดีๆ พรุ่งนี้อาจมรณังไปแล้ว พวกนั้นรู้ หัวเราะดีใจกันฟันร่วง แต่ถ้าตายจริงก็ยังถือว่าตายดีมีประโยชน์นะ ที่ทำให้พวกนั้นหัวเราะได้ ไม่สูญเปล่าเสียทีเดียว แต่อย่าลืมนะ ค่าใส่ฟันปลอมแพงหน่อยนะ คคะรับ นางแต้มก็เหมือนกัน ไม่มีใครคาดการณ์ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คราวหน้านางไปศาลฯที่ประทายสมันต์ ศาลฯอาจไม่ให้ประกันตัวก็ได้มีเสียงถามว่า คดี 1.5/1.7 ทำไมนางแต้มถึงต้องอุทธรณ์ ทำไมไม่จ่ายให้เขาไปตามที่ศาลพิพากษา จะได้หมดเป็นเรื่องๆไป คม หักศอก หัวเราะชอบใจ ตอบว่า “นางไม่มีทางจ่ายหรอก หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ยอมจ่าย จ่ายก็เสร็จนะซิ ขืนปล่อยให้พวกนั้นมีทุนก็ยุ่งตายห่..ฉะนั้นอย่าหวังว่าจะได้ แต่นางจะหักเอาไว้ทุกเดือนเหมือนเดิม 555 ใครจะทำไม”…..

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *