จิปาถะ เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก (สารขัณฑ์ 28) “คม หักศอก”

36

คำกล่าวของมีนา จัน เกี่ยวกับหน้าที่ของทุกคนที่จะต้องปฏิบัติต่อมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์นั้น น่าสนใจมาก ผมชอบ จึงขอนำมาเสนออีกครั้ง“หน้าที่ของท่านที่มีต่อมหาวิทยาลัย ก็คือ การปกป้องมหาวิทยาลัย และสร้างความเจริญรุ่งเรืองให้แก่มหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นสิ่งที่ท่านมิอาจหลีกเลี่ยงได้ ดังนั้น ท่านควรที่จะออกมาทำหน้าที่ปกป้องมหาวิทยาลัยด้วยการร่วมมือกันขจัดเหล่าอธรรมนี้ออกไป ถึงแม้ว่าผู้ที่เราจะขจัดออกไปนั้นจะเป็นพวกเดียวกับเราหรือเคยเป็นครูบาอาจารย์ของเราก็ตาม การขับไล่เหล่าอธรรมที่พวกเราคิดว่าเป็นบาปเป็นกรรมและเกรงกลัวนั้น แท้จริงแล้ว ท่านมิได้ทำร้ายผู้ใด เพราะพวกท่านกระทำหรือประกอบกรรมต่างๆ ด้วยรู้สึกในหน้าที่ และทำตามที่ควรทำ ด้วยการเชื่อมั่นในความถูกต้อง และด้วยจิตศรัทธาในการสร้างคุณงามความดี เป็นหลัก”แต่ปรากฏว่าทุกคนกลัว มีกล้าอยู่บ้างสองสามคนนอกนั้นไม่มีใครสนใจหรือรู้สึกในหน้าที่ ที่ต้องทำตามที่ควรทำ ซึ่งก็ไม่แปลกประหลาดอะไร มันเป็นเช่นนั้นเอง ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว ก็น่าเห็นใจครับ เป็นเรื่องธรรมดาของคน “ถ้าไม่ปวดท้องอึ จะเข้าส้วมทำไม”ผมรู้สึกคับข้องใจ ไม่รู้จะทำอย่างไร จึงไลน์ไปถามมีนา จัน ซึ่งดูเหมือนจะรู้และตอบมาเร็วจี๋มีนา จัน บอกว่า “ถึงเวลาแล้วที่ทุกคนในมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ต้องเลือกข้าง ต้องเลือกว่าจะอยู่ข้างใดข้างหนึ่ง ไม่ใช่ทำเฉย ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน ไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว จากข้อมูลที่ชัดเจนแจ่มแจ้ง นางแต้มอยู่ไม่ได้อย่างแน่นอน อย่าลืมว่า “ปืนนั้น ถ้าเราไม่กลัวมัน มันก็ไม่มีความหมาย” หรือ “เราเป็นคนกลัวงู แต่จงรู้ไว้ด้วยว่า งูนั้นกลัวเรายิ่งกว่า” นางแต้มนั้นกลัวพวกอาจารย์จนขี้ขึ้นสมองแล้ว ทำขู่ไปอย่างนั้นเอง ข่าวว่าไปหาคุณไสยจากเขมร ไม่ต้องไปหรอก มาหานีนา จัน นี่ จะเป่ากระหม่อมให้ จะเป่าให้ตกเก้าอี้เลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า…..