จิปาถะ เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก (สารขัณฑ์ 24) “คม หักศอก”

จิปาถะ  เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก (สารขัณฑ์ 24) “คม หักศอก”

32

สติสตังผมกลับคืนมาใหม่ มองหน้าอธิการฯและพูดด้วยเสียงเข้มว่า “ผมต้องไปแล้วละ เสียเวลามากแล้ว”

“ยัง ยัง ยัง กำลังคุยสนุกเลย” เธอยิ้มจนผมรู้สึกสยอง และพูดว่า “ต่อไปเรามาพูดกันให้รู้เรื่องไปเลย ไม่ใช้อารมณ์ ว่ากันด้วยเหตุ ด้วยผลล้วนๆ โอเค ไหม”

“ได้ครับ ผมจะลองดู”….. “ฉันพูดจริงๆ ไม่ต้องลองหรอก” เธอยืนยัน

“เข้าเรื่องเลยนะ….พวกเราคือข้าราชการ ไม่ว่าจะเป็นผู้บริหารหรือไม่ก็ตาม ต่างทำหน้าที่รับใช้ชาติบ้านเมือง และทุกคนต่างมีสติปัญญากำหนดรู้ได้ว่า อะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ และอะไรต้องทำ” เธอเน้นเสียงที่ต้องทำ

“เคลียไหม ท่านคม หักศอก” ผมตอบ “ครับ” เพราะไม่รู้ว่าเธอจะมาไม้ไหนอีก

เธอพูดต่อไปว่า “ท่านเห็นหรือเปล่า ตลอดเวลาที่ฉันปฏิบัติหน้าที่อธิการฯ ฉันก็ปฏิบัติอย่างที่กล่าวมามิใช่หรือ” เธอถามผม

ผมตอบว่า “ไม่ใช่ ..ท่านทำแต่สิ่งที่ท่านและพวกพ้องท่านได้ประโยชน์ แต่ที่เป็นประโยชน์ของส่วนรวมท่านไม่สนใจ อย่างเช่น ตอนนี้ สิ่งที่ท่านต้องทำก็คือ ท่านต้องลาออก แต่ท่านก็ไม่ยอมลาออก”

“ใช่เลย” นางแต้มยิ้มน้อยๆ “ท่านและพวกพ้องของท่านเข้าใจอย่างนั้น ซึ่งเป็นการเข้าใจที่ผิด ท่านไม่ได้เป็นผู้บริหาร ท่านไม่รู้หรอกว่า ผู้บริหาร จะต้องคิด ต้องทำ และตัดสินใจให้ถูกต้องแน่นอนตามเวลาที่เหมาะสม”

“ขอยกตัว เราสองคนนั่งรถไปด้วยกันตามจุดหมายที่เราจะไป เธอเป็นคนนั่ง ฉันเป็นคนขับ ดังนั้นเธอจึงไม่รู้อะไรเลย นั่งอย่างเดียว แต่ฉันรู้ ว่าจะไปทางไหน รู้ว่าเมื่อไรจะหยุด เมื่อไรไปต่อ ฉันจะเป็นผู้ตัดสินใจตามเวลาที่เหมาะสม เพื่อไม่ให้เกิดความเสียหาย การลาออกจากรักษาการอธิการฯคือสิ่งที่ฉันต้องทำ แต่ที่ฉันยังไม่ทำ เพราะฉันต้องดูเวลาที่เหมาะสม ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา…ไม่ต้องอึ้ง นี่เป็นข้อเท็จจริง” เธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับเหตุผลที่เธออ้าง

“ผมว่าท่านเป็นผู้บริหารที่กระจอกมาก คือเลือกพูดแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อตนเอง โดยไม่ดูบริบทอื่นๆ เลือกใช้ข้อมูลเฉพาะส่วนมาอธิบายเพื่อให้ดูดีเท่านั้น

เช่น ท่านต้องหยุดเมื่อมีสัญญาญไฟสีแดง แต่ท่านเลือกใช้คำว่า “ฉันรู้ว่าจะหยุดเมื่อใด” ทั้งนี้เพราะท่านไม่สนใจกฏกติกาที่ถูกต้องและการใช้เวลาที่เป็นมาตรฐานเดียวกัน แต่ท่านใช้เวลาตามใจตัวเองเป็นใหญ่ นาฬิกาท่านเจ้งแล้ว อย่ามาอธิบายให้ป่วยการเลย ไม่มีใครเชื่อท่านหรอก”

“ผมขอยกตัวอย่าง ในการแข่งขันชกมวย ซึ่งนักมวยทั้งสองฝ่ายจะต้องปฏิบัติตามกติกาที่กำหนดไว้ โดยมีกรรมการเป็นผู้ตัดสิน ซึ่งมีหลายคน เช่น กรรมการห้าม กรรมการจับเวลาที่เป็นมาตรฐาน โดยใช้เสียงระฆังกำหนดการเริ่มชก และการหยุดชก ฯลฯ

ปรากฏว่า เมื่อกรรมการตีระฆังให้หยุดชก ฝ่ายหนึ่งก็หยุดชก แต่อีกฝ่ายหนึ่งไม่ยอมหยุดชก เหมือนท่าน ที่อ้างว่ายังไม่หมดเวลา จะหยุดในเวลาที่เหมาะสม ท่านเอาเปรียบคู่ต่อสู้ ท่านอธิการครับ ตอนนี้กรรมการบอกมาแล้วว่า หมดเวลา ท่านก็ต้องหยุด และลาออก จะมาอ้างว่า เวลายังไม่หมดไม่ได้เด็ดขาด”

“อึ้ง ใช่ไหมล่ะ ไม่ต้องอึ้ง เก็บของและออกไปได้แล้ว นางเบื๊อก !”

……..

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *