เรื่องสั้น เหตุเกิดที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ (ออเดิร์ฟ)
18
เมื่อวานนี้ที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ เมฆดำทะมึน ณ ขอบฟ้าด้านทิศตะวันออกช่วงบ่าย ถูกพายุประชาคมพัดกระหน่ำ กระจุยกระจายไปอย่างไร้ทิศทาง และ ณ บัดนั้น แสงสว่างแรกของความหวัง ความปรารถนา ที่รอคอยมานานแสนนานก็ค่อยๆปรากฏขึ้น ขณะเดียวกันฝนก็โปรยลงมาชำระล้างสิ่งสกปรกโสโครกโดยทันที เป็นฤกษ์ชัย ท้องฟ้าเปิดแล้วครับผม
กระผมขอแสดงความยินดีอย่างจริงใจกับทุกท่านที่ได้รับเลือกเป็นตัวแทนคณาจารย์ในสภาฯ ขอให้ร่วมมือร่วมใจกันอย่างเหนียวแน่น ประคับประคองความสำเร็จนี้ให้ดำเนินไปสู่เป้าหมายตามที่คาดหวังไว้ จงใช้ทั้งความรัก ความอดทน และความละเอียดอ่อนในการสานฝันของทุกคนให้ปรากฏชัดเจนขึ้นในเร็ววัน
สำหรับนางแต้ม อาวุธสำคัญที่นางใช้ได้ผลมาแล้ว คือ การข่มขู่ให้ทุกคนกลัว แต่ปรากฏว่าคราวนี้ ไม่เวิร์ค และผลการเลือกตั้งก็ได้พิสูจน์ให้เห็นว่า “ความกลัว”ของประชาคมที่นั่นหมดไปแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือ “ไม่กลัว” เท่านั้น และเมื่อไม่กลัวเสียแล้ว อะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ
ผมรู้สึกว่านางแต้มจะผิดหวังและตื่นตระหนกกับผลการเลือกตั้งครั้งนี้ เนื่องจาก “นางเริ่มรู้สึกกลัว” เพราะเงาของ “ความวิบัติ” เริ่มปรากฏชัดเจนยิ่งขึ้น ตามข่าวบอกว่า เมื่อนางแต้มและแจ็ดแจ๋เห็นคะแนนฝ่ายตรงข้ามทิ้งห่างเท่านั้น นางแต้มในชุดเหลืองอ๋อยก็พาน้องแจ็ดแจ๋หลบหน้าหนีหายไปเพราะหัวเสีย ก็ดีแล้วครับที่หนีไปซะก่อน ขืนอยู่อาจเป็นลมล้มตึง (ล้มหงายหลัง ก้นหรือหัวกระแทกพื้น) ดีไม่ดีอาจติดเตียง
ครับ และวันนี้เป็นเพียงออเดิร์ฟเรียกน้ำย่อยเท่านั้น อาหารชุดใหญ่รออยู่ข้างหน้าครับ คงต้องเหนื่อยกันต่อไป ครับผม
….