เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม. สรขัณฑ์ (สัญชาตญาณ)

19

คม หักศอก ถาม มีนา จัน ว่า “อีแต้มช่างฟ้อง หรือรักษาการอธิการบดีมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ทำไมนางถึงไม่กลัวเกรงอะไรเอาเสียเลย  ประหลาดแท้ๆ”

มีนา จัน ตอบว่า “ทีแรกก็แปลกใจเหมือนกัน ว่าทำไมนางถึงได้กล้าหาญชาญชัยผิดมนุษย์มนาขนาดนั้น  แต่ตอนนี้ได้คำตอบแล้ว พิจารณาคำตอบดูแล้วกัน ไม่เห็นด้วยก็ไม่เป็นไร…

คือว่า “ความกลัวนั้น  เป็นสัญชาตญาณของมนุษย์  คนที่ไม่กลัว คือ คนที่สัญชาตญาณผิดปกติ

อาจจะเพิ่งเริ่มผิดปกติ หรือผิดปกติมาตั้งแต่เด็กก็ได้ ส่วนจะเป็นกรรมพันธ์ุหรือเปล่า ฉันไม่รู้ แต่รู้ว่ามันเป็นโรคชนิดหนึ่ง เหมือนกับโรคเบาหวานซึ่งเกิดจากการทำงานของฮอร์โมน ชื่อ อินซูลิน ซึ่งทำหน้าที่ควบคุมการเผาผลาญคาร์โบไฮเดรต  ผิดปกติ ”

มีนา จัน อธิบายต่อไปว่า “คำว่า สัญชาติญาณ หรือ instinct คือ ความรู้ที่มีมาแต่กําเนิดของคนและสัตว์  ทําให้มีความรู้สึกและกระทําได้เองโดยไม่ต้องมีใครสั่งสอน เช่น สัญชาตญาณในการป้องกันตัว สัญชาตญาณในการรวมหมู่”  อาจกล่าวได้ว่า การที่มนุษย์ดำรงอยู่ได้จนถึงปัจจุบัน ก็เพราะมีความกลัว หรือ มีสัญชาตญาณ นั่นเอง  ถ้าไม่มีคงจะสูญพันธ์ุไปนานแล้ว

แต่ นางแต้มของเรา หรือรักษาการอธิการบดีมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ นางไม่กลัว เพราะ instinct หรือ สัญชาตญาณ ของนางผิดปกติ คือ ไม่รู้อะไรผิด อะไรถูกนั่นเอง  

ถึงใครจะสั่งสอนก็ไม่รู้ ไม่เข้าใจ  ที่น่าเป็นห่วงคือ มันเป็นโรคติดต่อ”

“แสดงว่านางแต้มเป็นโรค สัญชาตญาณ ผิดปกติ เป็นคนป่วย ที่ไม่ยอมรักษา นางจึงเป็นคนที่น่าสงสาร ฉะนั้น ปล่อยนางไปเถอะ เดี๋ยวเขาก็จับเอานางไปรักษาในคุกเอง” คม ออกความเห็นเสริม

“แต่สิ่งที่น่าเป็นห่วงก็คือ พวกหมานายทั้งหลาย ที่อยู่รับใช้คนที่สัญชาตญาณผิดปกติ ซึ่งเป็นโรคติดต่อ ตอนนี้เห็นคนหนึ่งเริ่มมีอาการแล้ว คือ อยู่ดีๆ ปัญญา ก็หดหาย หลงผิดไปเป็นพยานให้นางแต้มฟ้องพวกพ้องน้องพี่เสียอย่างนั้นแหละ นี่มันอะไรกัน สวมหัวโขนพระฤาษี(หัวพ่อครู)อยู่ดีๆ เสือกไปสวมหัวโขนยักษ์เสียนี่ หาเรื่องแท้ๆ ไม่สนุกหรอกครับ เล่นดนตรีสนุกกว่าเยอะ “ระวังนะครับจะโดนคุก  ถ้าไม่รีบถอนตัว  เป็นห่วงครับ เพราะโรคสัญชาตญาณผิดปกตินี่ หนักกว่า โควิด หลายเท่า ครับผม

…