เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน ฝันปรารถนา

tams

จิปาถะ

เรื่องสั้น  หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน ฝันปรารถนา

243

“ฉันขอโทษจ้ะคุณประตู”  นางแต้มแสร้งทำเป็นสำนึกผิด

“อย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกนะ  คุณแต้ม เพราะต่อไปฉันจะไม่ให้อภัยเธออีกแล้ว” ประตูสำทับ

“จ้ะ คุณประตู  ที่นี้ขอปรึกษาหน่อยนะ”

“ว่ามา”

“ ทำไมฉันจึงจะออกไปข้างนอกได้ล่ะ”

“ก็คุณชวดไง  เขาเก่งทางเวทมนต์คาถา ลองคุยกับเขาดูซิ เขาคงจะช่วยเธอ เพราะเขาใจดีกว่าฉันเยอะ”

“จริงรึ” ประกายตานางแต้มแจ่มใสอย่างมีความหวัง

“ขอบคุณค่ะ คุณประตู” นางแต้มคิดในใจ “ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า เพื่อนนั้น เพียงแค่ได้พูดคุย และให้คำปรึกษาที่ดี เล็กๆน้อยๆ ก็คุ้มแล้ว”

“ฉันจะบอกอะไรให้ คุณแต้ม  “เมื่อมีเพื่อนดี จงรักษาไว้ให้ได้  ต้องมีความจริงใจ  สร้างความเชื่อมั่นและศรัทธากับเพื่อน  เพราะถ้าเพื่อนเสื่อมศรัทธาเธอแล้ว เธอจะไม่เหลืออะไรเลย  นอกจากเนื้อตัวล่อนจ้อน  น่าเกลียด นรกก็ไม่ต้องการ”

“เอ๊ะ ! คุณรู้ความคิดของฉันได้อย่างไรนะ”

“รู้ก็แล้วกัน อย่าถามซอกแซก”

“จ้ะ คุณประตู ฉันจะจำไว้”

244

นางแต้มลืมตาขึ้น นางนอนนึกทบทวนเรื่องราวที่เพิ่งผ่านมา พลิกตัวหันหน้าไปดูประตูยุ้งข้าว เป็นประตูไม้ตีแปะธรรมดา  นี่ฉันฝันไปรึ  ทำไมฝันเป็นเรื่องเป็นราวอย่างนี้…ใช่ซิ นี่เป็นฝันปรารถนา  ใจฉันคงจะคิดแต่ว่าจะออกไปข้างนอกให้ได้  เลยทำให้ฝันไป”

มีเสียงกรอกแกรก ของคุณชวดที่กำลังขึ้นมา

“สวัสดีจ้ะ คุณชวด วันนี้มาแต่เช้ามืดเลย” นางแต้มทักทาย

“สวัสดีจ้ะ ทำไมพูดเพราะจังเลยนะวันนี้   สงสัยว่าจะต้องมีเรื่องแน่นอน”

“จ้ะ อยากปรึกษาด้วยเฉยๆ”

“มีเรื่องอะไรล่ะ ว่ามาซิ”

“มีคนบอกว่าเธอเก่งทางเวทมนต์คาถา ไม่เคยเห็นเธอบอกฉันเลย”

“ก็เธอไม่ถามนี่  ฉันจะบอกเธอได้อย่างไร อีกอย่างฉันรู้สึกกระดากที่จะคุยโม้โอ้อวดว่าฉันทำอะไรได้บ้าง”

“ดีจังเลย นางปรบมือและยิ้มอย่างเป็นสุข เธอเก่งเวทมนต์คาถา เธอต้องช่วยพาฉันออกไปดูเดือนดูตะวันข้างนอกได้อย่างแน่นอน”

“เลิกใช้คำว่าต้องเสียทีได้ไหม เธอควรใช้คำว่า “กรุณา”

“จ้ะ คุณชวด กรุณาพาฉันออกไปดูเดือนดูตะวันได้ไหมจ้ะ”

“ได้” คุณชวดตอบสั้นๆ

เท่านั้นแหละ นางแต้มก็ยิ้มระรื่น กระหยิ่มกับมารยาหญิงเล็กๆน้อยๆ  ตะโกนร้อง ไชโย  ดังลั่น ลุกขึ้นไปที่ประตู ใช้มือทั้งสองจับบานประตู ทำท่าเต้นรำกับประตูอย่างมีความสุข จูบแก้มรูปแกะสลักที่บานประตูฟอดใหญ่ และกระซิบเบาๆว่า “ขอบคุณนะจ้ะ คุณประตู”

ขณะที่นางแต้มรื่นเริงอยู่กับประตู  ก็ได้ยินเสียงคุณชวดพูดว่า “แต่” นางถึงกับชะงัก

“แต่ อะไรจ้ะ คุณชวด”

“แต่ คงออกไปได้ชั่วประเดี๋ยวประด๋าว เท่านั้นนะ  เพราะอันตรายมาก และที่สำคัญเธอต้องอยู่ในเงื่อนไข ของฉัน”

นางแต้มหยุดคิดนิดหนึ่งก่อนที่จะตอบว่า “โอเค ตกลง  ฉันคงต้องเรียนรู้วิธีไว้ใจและจริงใจกับเพื่อนสักหน่อย”

…………..

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *