เรื่องสั้น“กลัว” (สอง)

จิปาถะ (New season)

เรื่องสั้น“กลัว”

2

ความตอนที่แล้ว “ผู้ร่วมเสวนาทั้งหมดทำหน้าตาเลิกลัก ปิดปากเงียบสนิท มองกันไปมา เพราะไม่รู้ว่านางแต้มเป็นอะไร  มีเสียงตะโกนเบาๆทำลายความเงียขึ้นว่า “นางเป็นขี้”

มีเสียงฮือ ตามด้วยเสียงหัวเราะกิ๊กกั๊ก และเสียงถาม “มันเป็นอย่างไร” คนที่ตะโกนว่านางเป็นขี้ อธิบายว่า “เพราะนางเหม็น สกปรก น่ารังเกลียด ไม่มีใครอยากเข้าใกล้ กลัวขี้ติด”

เสวนาสมาชิกท่านหนึ่ง แสดงว่าเข้าใจ และเพิ่งคิดขึ้นได้ จึงร้องอ๋อ “ถึงว่า  เวลานางเดินผ่าน พวกเจ้าหน้าที่ จึงพากันก้มหน้าก้มตาทำงานกันหมด อาจแอบกลั้นลมหายใจก็ได้ เพราะเหม็นขี้”

สุภาพสตรีอดีตหัวหน้าคณะมนุษย์ซึ่งนั่งอยู่ตอนหน้า ผงกศีรษะขึ้นลงแสดงอาการยอมรับ

มีเสียงแย้งขึ้นว่า “เป็นขี้ได้อย่างไร ก็เห็นมีพวกหมานายล้อมหน้าล้อมหลังกันเต็มไปหมด”

มีเสียงโต้กลับ “ก็พวกนั้นมันเป็นหมา หมาชอบกินขี้ หมานายชอบกินขี้” ตามมาด้วยเสียงหัวเราะเอิ้กอ๊าก

ดูเหมือนว่าเสวนาสมาชิกจะยอมรับว่านางแต้มเป็นขี้

เสวนาสมาชิกท่านหนึ่งอุทานขึ้นเบาๆ “นางขี้” และอมยิ้มขำๆ

แต่มีเสียงค้านดังขึ้น “ผมว่านางไม่ได้เป็นขี้หรอก นางเป็น………”

ยังมีต่อ

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *