จิปาถะ

สิ่งศักดิ์สิทธิ์

1

คงจะเป็นอำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นำให้ฉันกลับมาที่อาศรมศิลป์นี้อีก

สถานที่ ที่ฉันพร่ำบอกเพื่อนพ้องอยู่เสมอๆว่า มันเป็นเพียงสิ่งชั่วคราว อย่าได้ไปยึดติด

ทุกคนที่ได้ฟังคำพร่ำบอกของฉัน ต่างเข้าใจและตระหนักรู้ “มันเป็นเพียงสิ่งชั่วคราว”

แต่ทำไม  ฉันเอง กลับไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันพร่ำบอกคนอื่นๆ

2

เมื่อฉันก้าวลงจากรถ ข้างถนนหน้าองค์พระมเหศวร หรือพระศิวะมหาเทพผู้ทำลาย

มีลมกระโชกเข้ามาประทะฉันอย่างแรง

ฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว ใบไม้แห้งปลิวว่อน เป็นวงตามกระแสลมหมุน

พลังลึกลับที่ไม่สามารถอธิบายได้ ทำให้ฉันเห็น พระองค์ทรงเคลื่อนไหว

ฉันกลัว ฉันหยุดนิ่ง ตัวสั่น มือเย็นเฉียบ หัวใจแทบจะหยุดเต้น

3

ฉันหลับตา หายใจเข้าออกลึกๆเพื่อเรียกสติและจิตใจที่ย่ำแย่ซึ่งเตลิดไปไกลให้กลับคืน

เมื่อฉันปรับสภาพของทุกสิ่งทุกอย่างได้บ้างแล้ว

ฉันเดินมายืนอยู่ต่อหน้าพระองค์เหมือนทุกครั้งที่มาที่นี่

พระพักตร์ที่ดุดันทำให้ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาอีก

4

พระเนตรที่จ้องมองฉันอย่างไม่กระพริบนั้นทำให้ขนลุกซู่

ฉันไม่กล้าสบพระเนตร  แต่เฉไฉ มองไปด้านหลัง ซึ่งเป็นอาคาร ที่กำลังถูกรื้อทิ้ง

รถไถและคนงานก่อสร้างกำลังขะมักเขม้นอยู่กับการรื้อทำลาย

ฉันกลัว ฉันไม่กล้าคิดต่อ ถ้าการทุบทำลาย คืบคลานมาถึง  ณ จุดนี้

5

องค์มหาเทพผู้ทำลายก็หาได้รอดพ้นไปจากการถูกทำลายไม่

ไม่มีสิ่งใดที่จะดำรงอยู่เป็นอมตะ

นอกจากคำสาปแช่งจากจิตวิญญาณของผู้ทุกข์ยาก จากรุ่นแล้วรุ่นเล่า

มันน่ากลัวจริงๆกับตัวอย่างเคราะห์กรรมของผู้ท้าทายสิ่งศักดิ์สิทธิ์

6

มีหลายคนเจ็บป่วยล้มตายจากการระเบิดหน้าผาและตัดต้นไม้ใหญ่

เพื่อสร้างทางรถไฟสายกรุงเทพฯ-นครราชสีมา ที่ผาเสด็จ อำเภอแก่งคอย จังหวัดสระบุรี

การตัดกิ่งต้นโพธิ์ใหญ่ที่พระราชวังจันทร์ จังหวัดพิษณุโลก

การรื้ออาคารเรียนเด็กปฐมวัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร

7

ไม่มีใครอธิบายปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นเหล่านั้นให้กระจ่างได้

แต่หลายฝ่ายยืนยันว่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์นั้น มีจริง

ซึ่งถ้าไม่กลัวก็แล้วไป ไม่มีใครจะไปห้ามปรามได้

แต่สำหรับฉัน  เรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์นั้น  ฉันกลัวจริงๆ

…….