วันพฤหัสบดีที่ 4 มีนาคม 2564 (กรอบเช้า)
จิปาถะ เรื่องสั้น โจรปล้มเงินเดือน (มันทุเรศ)
4
มีนา จัน ถึงกับวิ่งโร่มาหาคม หักศอก แต่เช้ามืด เพราะมีเรื่องด่วนและสำคัญมากจริงๆ
มีนา จัน บอกว่า “วันนี้ วันที่ 5 มีนาคม 2564 เวลาบ่าย สภามหาวิทยาลสารขัณฑ์จะมีการประชุมสมัยวิสามัญ มีเรื่องสำคัญ คือ การพิจารณายืนยันและดำเนินการตามคำพิพากษาของศาลปกครองสูงสุด ผู้นำเสนอเรื่องนี้คือ นายสุชี๋ นายกสภามหาวิทยาลัยฯ”
“เอ้า! ก็ดีแล้วไง เพราะเรื่องนี้ขืนปล่อยไว้นานก็มีแต่จะทำให้มหาวิทยาลัยฯเสียหาย ทั้งนี้เพื่อสภาฯจะได้อภิปรายถึงข้อดีข้อเสียกันอย่างกว้างขวาง เพื่อให้ได้ข้อสรุปที่เป็นประโยชน์สูงสุดต่อมหาวิทยาลัยและบุคคลากรที่นั่น”
“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะซิ แกดูหัวเรื่องซิ “พิจารณายืนยันคำพิพากษาฯ” หัวข้อเรื่องมันบ่งบอกอยู่แล้วว่า สภาฯจะยังยืนยันส่งชื่อนางแต้มเพื่อขอโปรดเกล้าฯโดยใช้คำพิพากษาของศาลปกครองสูงสุดเป็นข้ออ้าง”
“ฉันว่าแกตีตนไปก่อนไข้ กรรมการสภาฯไม่ใช่หัวหลักหัวตอนี่จะได้เอาขวานสับ ใช้เป็นที่พักขวานเล่น แต่กรรมการสภาฯทุกคน ล้วนเป็นผู้ทรงคุณวุฒิแทบทั้งสิ้น แล้วเรื่องการขอโปรดเกล้าฯ นางแต้มซ้ำซาก อีกทั้งนางแต้มยังมีคดีความติดตัวเยอะแยะมาก ฉันคิดว่าพวกเขาคงไม่หาเรื่องหรอก”
“แต่ก็ไม่แน่นะ พวกนี้เขี้ยวลากดิน เป็นโรคจิตด้วย ทำอะไรบ้าๆได้ทั้งนั้น”
“แกอย่าไปว่าเขา คนเราก็มีทั้งดีและเลวนั่นแหละ เป็นธรรมดา แต่ฉันว่าสภาฯไม่ส่งชื่อนางแต้มหรอก เพราะนางแต้มมีปัญหาเยอะ เช่น
1.นางแต้มมีพฤติกรรมจาบจ้วง ตาม ม. 112 ฉันคิดว่าเพียงเรื่องนี้เรื่องเดียว ก็ปิดฉากการส่งชื่อนางแต้มเพื่อขอโปรดเกล้าฯแล้ว ยิ่งตอนนี้เรื่องแบบนี้กำลังดัง (ขืนส่งเข้าไป ดีไม่ดีเสร็จ)
2.นางแต้มตกเป็นจำเลยของศาลคดีอาญาทุจริต ตามมาตรา 157 ปฏิบัติหรือละเว้นปฏิบัติหน้าที่ฯ คดียังอยู่ในระหว่างการพิจารณาของศาล และนางอยู่ในระหว่างที่ศาลฯเมตตาให้ประกันตัว
3.นางแอบอ้างเป็นรักษาการอธิการบดี ถึง 3 ปี
4.นางร่วมมือกับนายกสภาฯออกเอกสารของทางราชการที่ไม่ชอบด้วยกฏหมาย นอกจากนั้นก็ยังมีเรื่องไม่ดีอื่นๆอีกเป็นอันมาก…
แต่อย่างไรก็ตาม ก็ขอเตือนกรรมการสภาฯทั้งหลาย ซึ่งส่วนใหญ่ก็วัยเดียวกับผม “อย่าหาเรื่องเลยครับ” อายุมากแล้ว อย่าไปทำบ้าแบบเด็กๆ ติดคุกนะเลวร้ายที่สุด ยิ่งติดคุกตอนแก่ นอกจากจะเลวร้ายแล้ว มันยังทุเรศสิ้นดี”
…