จิปาถะ เรื่องสั้น โจรขโมยเงินเดือน (ตัวเหี้ย)

จิปาถะ  เรื่องสั้น โจรขโมยเงินเดือน (ตัวเหี้ย)

5

มีเสียงถามว่า “นางแต้ม นายกสภาฯ และกรรมการสภามหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ทำไมถึงไม่กลัวอะไรเอาเสียเลย ศาลก็ไม่กลัว คุกก็ไม่กลัว”

ผมตอบว่า “สาเหตุที่กลุ่มคนเหล่านั้นไม่กลัว  เพราะไม่เคยติดคุก จึงไม่รู้ว่าการติดคุกนั้นมันเลวร้ายแค่ไหนอย่างไร บอกไปก็เท่านั้นแหละ เพราะคนบอกก็ไม่เคยติดคุกเหมือนกัน  แต่ถ้าคนที่เคยติดคุกก็จะกลัว ไม่กล้าทำผิด เพราะกลัวจะต้องกลับเข้าคุกอีก 

อีกประการหนึ่ง ตามปกติมนุษย์นั้นต้องกลัว  เพราะความกลัวเป็นสันชาตญาณของมนุษย์ พวกที่ไม่รู้จักกลัว จึงไม่สามารถระบุได้ว่าพวกเขาเป็นอะไร?

แต่นั่นแหละ สาเหตุที่ไม่กลัวอาจจะเกิดจากความรู้ความเข้าใจที่แตกต่างกัน หมายความว่า เราดูสิ่งต่างๆคนละด้านหรือคนละมุมมอง สมมุติว่าคน 2 คน มองดูคนที่ยืนเปลือยอยู่  คนหนึ่งมองมาจากด้านหน้า เขาจะเห็นนมสองข้าง และอวัยวะที่สามารถบอกเพศได้ว่า เป็นเพศชายหรือเพศหญิง ส่วนอีกคนหนึ่งมองมาจากด้านหลัง เขาจะไม่เห็นสิ่งที่คนมองจากด้านหน้าเห็น จะพูดบอกอย่างไรก็ไม่เข้าใจ ไม่เชื่อ ฉะนั้น การที่จะรู้อะไรเป็นอะไรได้ชัดเจนจะต้องมองจากหลายด้านหลายมุม คนที่มองหลายด้านหลายมุม จะเป็นคนที่เรียกว่า มีโลกทัศน์กว้างไกล สามารถแยกแยะได้ว่าอะไรเป็นอะไรได้ถูกต้อง แต่คนที่มองสิ่งต่างๆเพียงด้านเดียว เป็นคนที่มีโลกทัศน์แคบ ฉะนั้น เวลาเขาสรรหาอธิการบดี เขาจึงต้องมีการให้แสดงวิสัยทัศน์ 

ส่วนปัญหาที่เกิดขึ้นที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์  ไม่มีใครบอกได้ว่ามันคืออะไร แต่ที่แน่ๆก็คือ  ทั้งสองฝ่ายมองคนละมุม ปัญหาจึงอยู่ที่ว่า มุมไหนเป็นฝ่ายถูก ซึ่งก็ต้องรอศาลสถิตยุติธรรมวินิจฉัย

แต่ถ้าพิจารณาปัญหาของมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์อย่างถ่องแท้แล้ว จะเห็นว่านางแต้ม นายกสภาฯ และกรรมการสภาฯ ไม่ยอมรับกติกา เช่น ศาลพิพากษาว่า นางแต้มขาดคุณสมบัติ เป็นอธิการบดีไม่ได้  เป็นรักษาการอธิการบดีก็ไม่ได้ แต่สภาฯก็ยังดันทุรัง คือไม่ยอมรับกติกา อ้างว่าอยู่ในระหว่างการอุทธรณ์

ผมคอมเพลนเสียงที่ถามว่า “ไม่เข้าใจเลยว่า การขาดคุณสมบัตินั้น  อุทธรณ์กันได้ด้วยหรือ ยกตัวอย่างเช่น ภาควิชาศิลปะ ม.สารขัณฑ์ ต้องการรับครูที่มีวุฒิปริญญาเอก สาขาประวัติศาสตร์ศิลป์  ผมจึงสมัครไม่ได้ เพราะผมจบแค่ปริญญาโท ถามว่า ผมจะอุทธรณ์ได้ไหม?

ขอจบด้วยนิทานขนาดสั้น  กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว  มีสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำหางยาวตัวหนึ่ง รูปร่างคล้ายจระเข้  เดินโย่งๆอย่างสง่าผ่าเผยผ่านเด็กน้อยไป   ก่อนที่มันจะเข้าไปในราวป่า มันหันมาบอกเด็กน้อยว่า “ฉันนี่แหละตัวเงินตัวทอง “ เด็กน้อยตะโกนบอกกลับไปว่า “มึงเป็นตัวเหี้ย”

….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *