เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (ตายแบบคนดี)

4

จิปาถะวันนี้ขอนำเสนอบันทึกของแม่ชีรูปหนึ่งที่เฝ้าดูอาการ “ตรีฑูต” ของคุณแม่เทเรซ่า (2453-2540) เจ้าของรางวับโนเบล สาขาสันติภาพ ปี พ.ศ. 2522 ซึ่งถึงแก่กรรมเมื่อวันที่ 5 กันยายน 2540 ที่ประเทศอินเดีย
“นักบุญเทเรซา ระหว่างเวลาป่วย ครั้งล่าสุด : มือกำกางเขน ปักตารำพึง และยอมรับความตายด้วยใจสงบ. ราวห้าโมงเย็น ดิฉันอยู่เฝ้าเธอคนเดียว เห็นท่าไม่สู้ดี ความตายชักใกล้เต็มที สักครู่บรรดาชีก็เข้ามาในห้องพยาบาล เธอได้แต่ชายตาแจกยิ้มแก่ทุกคน พลางชำเรืองมองกางเขนในมือไม่สร่างซา.เวลากว่าสองชั่วโมง เธอไอโขลกอย่างน่ากลัว เล่นเอาหน้าแดงดังตำลึงสุก มือเท้าเย็นชา เนื้อตัวสั่น, เหงื่อออกตามขุมขนเม็ดโป่งเท่าไข่มุก ไหลเยิ้มอาบหน้า เธอถึงแก่ครางเบาๆ เป็นช่วง เพื่อหายใจได้สะดวก.ริมฝีปากแห้งผาก ซิสเตอร์ เยเนเวฟ แห่งพระพักตร ต้องเอาผ้าทำลูกประคบนาบให้ ดูค่อยยังชั่วลงบ้าง ทุกคนไม่ลืมใบหน้าอิ่ม เวลาเธอโปรยยิ้มให้กับ เซลิน คล้ายแสดงอาลัยอาวรณ์ร่ำลาเป็นครั้งสุดท้าย.หกนาฬิกา ระฆังตี พรหมถือสาร เธอช้อนตาหวานเชื่อม มองไปที่รูปแม่พระ เจ็ดโมงเลยสักเล็กน้อย แม่อธิการลุกจากที่ นึกว่ายังคงไม่ตาย เธอส่ายตาหา “แม่จ๋า ลูกยังไม่เข้าตรีฑูตอีก เหรอ? ลูกไม่ตายแล้วเหรอ?…(อ่านต่อคราวหน้า