เรื่องสั้น อิงสถานการณ์ (เหมือนเล่นฟุตบอล)

13

มีนา จัน แสดงความเห็นมาว่า “การสัประยุทธ์ระหว่างฝ่ายบริหารและฝ่ายพนักงานมหาวิทยาลัย ในมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ประเทศสารขัณฑ์นั้น ดูแล้วเหมือนทั้งสองฝ่ายกำลังเล่นฟุตบอลกันอย่างตลกๆ คือฝ่ายบริหารจะเล่นแบบเอาเป็นเอาตาย แต่ฝ่ายพนักงานเล่นอย่างสนุกนุกสนาน ทุกคนในทีมต่างพยายามรักษาลูกบอลให้อยู่ในสนามให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้  และไม่ยอมทำประตู ถึงแม้ว่าตอนที่ฝ่ายตรงข้ามจะเพลี่ยงพล้ำ ก็จะอ่อนข้อให้ เพื่อจะได้เล่นกันต่อไปนานๆ จนกว่าจะหมดเวลา

ยกตัวอย่างเรื่องป้ายอันตราย ฝ่ายตรงข้ามกำลังจะเละอยู่แล้ว ฝ่ายที่ได้เปรียบตกใจ “กลัว” กลัวฝ่ายตรงข้ามจะแย่  เพื่อนจะยิงประตูก็ไล่ออกจากทีม  กลัวการแข่งขันจะจบ หมดสนุก ถึงตอนนี้ ผู้อ่านอาจจะไม่ชื่อ ลองดูข้อความต่อไปนี้ซิครับ”

“ส่งให้มันในไลน์ด้วย. เดี่ยวส่งไปให้ลูกน้องมันหน้าห้อง. มันจะได้รู้สำนึกความดีบ้างว่า. พวกเราเป็นห่วงทุกคนที่ทำผิด แต่สำหรับมัน. ผิดแล้วผิดอีก!!! อีบ้าหมู. ทำไปได้!!

หรือ “ตอนนี้นังแต้มรู้รึยังครับ. จะได้ไลน์ไปบอกด้วยความหวังดี.”

“เห็นไหมล่ะ ใจมันต่างกัน ฝ่ายหนึ่งมีเมตตา แต่อีกฝ่ายหนึ่งมีแต่โหด

ก็ดีครับ ถ่อยทีถ่อยอาศัยกันไป สนุกดี ผมก็พลอยสนุกไปกับเขาด้วย มีเรื่องให้เขียนทุกวัน คิวเรื่องยาวเหยียด

แต่อยากจะเตือนสักนิดหนึ่ง พวกเราอย่าพลาดนะจะบอกให้ “มันเอาท่านตายลูกเดียว” เชื่ออ้ายเรียมซิ

มีคำเตือนบางตอนจากวรรณคดี เรื่อง พระอภัยมณี ของสุนทรภู่ ครับผม

“ประเวณีตีงูให้หลังหัก          มันก็มักทำร้ายเมื่อภายหลัง

จระเข้ใหญ่ไปถึงน้ำมีกำลัง    เหมือนเสือขังเข้าถึงดงก้อคงร้าย

อันแม่ทัพจับได้แล้วไม่ฆ่า      ไปข้างหน้าศึกจะใหญ่ขึ้นใจหาย

ต้องตำรับจับให้มั่นคั้นให้ตาย จะทำภายหลังยากลำบากครัน”

…