เรื่องสั้น อิงสถานการณ์ (เพราะเป็นคนอยุธยา)

24
ต่อมาอีกสองวัน พวกเพื่อนๆจัดกิจกรรมให้อีกครั้งครับ คราวนี้เดินทางไปยื่นหนังสือร้องเรียนขอความเป็นธรรมจากต้นตอ คือกรมศิลปากร ซึ่งเป็นผู้แจ้งความร้องทุกข์ ส่วนผมเป็นผู้ต้องหา ก็เหมือนเดิมครับไปปรากฏตัวเพื่อให้เห็นว่า ผมนี่แหละไม่ได้รับความเป็นธรรม มีตัวจริงเสียงจริง และหน้าตาโง่ๆ เซ่อๆ อย่างนี้แหละ
เมื่อพวกเราพากันโห่ร้อง ชูป้าย,โบกธงทิวและอ่านข้อเรียกร้องด้วยเครื่องขยายเสียง พร้อมทั้งแจกข่าวให้แก่สื่อมวลชนที่หน้ากรมฯแล้ว จึงพากันเดินขบวนรอบกรมฯ 3 รอบ หลักจากนั้นก็ขอเข้าพบอธิบดีฯ เพื่อยื่นหนังสือร้องเรียน
และเนื่องจากพวกเรามากันเป็นจำนวนมากบวกกับพวกที่สัญจรไปมาและนักท่องเที่ยว รวมทั้งพวกที่มามุงดู เลยทำให้งานนี้ดูเอิกเกริกพอควร พวกเราซึ่งส่วนใหญ่เป็นญาติพี่น้องที่เคารพนับถือ พวกชาวบ้านในตลาดอยุธยา เพื่อนๆ ลูกศิษย์เก่าจากบุรีรัมย์ ที่ทำงานอยู่ในกรุงเทพฯ และ ลูกศิษย์ปัจจุบันที่อยุธยา ได้ส่งตัวแทนเข้าไปพบกับอธิบดีกรมศิลปากร
ที่ห้องประชุม เลขานุการกรมฯ ออกมาพบ แจ้งว่า อธิบดีไม่อยู่ไปราชการ และได้มอบหมายให้ดำเนินการเรื่องนี้ สิ่งที่เราได้รับอย่างจริงใจก็คือ เลขานุการกรมฯท่านได้แสดงความห่วงใย และได้เรียกนิติกรกรมฯทั้งหมด มาให้คำแนะนำ วิธีการช่วยเหลือผม และให้ผมนำไปปฏิบัติ
กิจกรรมครั้งนี้ ส่วนใหญ่ผมจะเดินตามและนั่งฟังเฉยๆ เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตั้งแต่โดนจับจนถึงตอนนั้น ผมเหนื่อยแทบขาดใจ มึนไปหมด และต้องมึนต่อไปอีกถึง 8 เดือน ถึงได้รอดตัวออกมาได้
สิ่งที่ประทับใจมากในครั้งนี้ และได้เห็นกับตาตัวเองก็คือ การรวมตัวเพื่อร้องเรียนครั้งนี้ มีแม่ค้าวัยประมาณ 50 มาจากตลาดอยุธยาเข้าร่วมเป็นตัวแทนในฐานะชาวบ้านด้วย และไม่น่าเชื่อเลยว่า นางจะสามารถแสดงบทบาทของความสะเทือนใจ รักและหวงแหนสมบัติของชาติ ซึ่งได้แก่ซากปรักหักพังของโบราณสถานที่อดีตเคยเป็นวัดที่เจริญรุ่งเรื่อง ความเลื่อมใสศรัทธาของนางที่มีต่อศาสนสถานและถูกพวกถ่ายทำภาพยนต์ย่ำยีนั้น สามารถแสดงออกได้อย่างถึงใจจริงๆ ผมเห็นนางพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ ด้วยเสียงสั่นเครือจากความเจ็บช้ำน้ำใจร้องห่มร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหล จนผมแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
ผมไม่รู้ว่านางเป็นใคร มาจากสายไหน รู้จากที่เขาพูดกันว่าเป็นแม่ค้าที่ตลาดอยุธยา นางมาด้วยใจจริงๆ หรือเพื่อนๆจัดฉากให้ ซึ่งผมไม่เคยถามเพื่อน และไม่เคยอยากรู้ เพราะภาพที่ผมเห็นนั้นมันสุดยอดมาก ไม่ว่ามันจะเป็นการแสดงหรือเกิดขึ้นจากความรู้สึกสะเทือนใจจริงๆของนาง แต่ผมเชื่อว่านางรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ เพราะนางเป็นคนอยุธยา ครับผม
…..