เรื่องสั้น อิงสถานการณ์ (บ่อมิไก้)

16
มีนา จัน ขึ้นเครื่องจาก เกาะมอริเชียส (Mauritius) ในมหาสมุทรอินเดีย มาพบกับ คมหอก หอกหัก ที่ กรุงเทพฯ ตอนนี้พวกเขานั่งคุยกันอยู่ในร้านกาแฟ “ดาวเงิน หรือ ดาวเจ้าชู้ แถวลาดพร้าว เมื่อพบหน้า คมหอกก็ถาม ถาม ถาม แต่เรื่องนางแต้ม จนมีนา จัน ต้องบอกว่า “เดี๋ยวก่อน จะค่อยๆเล่าให้ฟังที่ละเรื่อง” คำถามแรกของคมหอก คือ
“สภามหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ประชุมกันเมื่อวานนี้ มีมติเสียงข้างมาก ให้ส่งชื่อนางแต้มเพื่อแต่งตั้งให้เป็นอธิการบดีสมัยที่สองอีกเป็นครั้งที่สาม หลังจากที่ถูกส่งกลับคืนมาแล้วถึง 2 ครั้ง จริงหรือเปล่า”
“ถูกต้อง มีเสียงบอกว่า พวกที่ลงคะแนนสนับสนุนนางมี 12 คน”
“ส่งสัยซื้อเสียงๆละหลายสตางค์” คมหอก แสดงความเห็น
“คงไม่ใช่อย่างนั้นมั้ง แต่ไม่รู้นะ ที่รู้คือ นางแต้มจะได้รักษาการอธิการบดีต่อไปอีกอย่างน้อยก็ 3 เดือน หรือมากกว่านั้น คือ กว่าจะส่งเรื่องไปใหม่ กว่าจะกลั่นกรองเสร็จซึ่งแน่นอนที่สุดว่าไม่ได้ และกว่าจะส่งกลับคืน ก็ 3-4 เดือน ตีกินสบายๆ มันเป็นสูตรสำเร็จของผู้บริหารอยู่แล้ว”
“แสดงว่านางแต้มรู้อยู่แล้วซิว่า จะไม่ได้รับการแต่งตั้ง แต่นางไม่อยากเสียหน้า และยังอยากรักษาการอธิการบดีต่อไปอีก เพื่อจะได้แก้แค้นไอ้พวกจัญไรที่คอยเล่นงานนาง ทีนี้คอยดูนะว่านางจะพ่นพิษอะไรออกมา ที่แว่วๆมาแล้วก็คือ จะไล่ไอ้พวกฟ้อง 1.7,1.5 ให้แม่มันตกงานไปก่อน พวกมันอาจหนีไปเลยเพราะเบื่อ หรือกว่าจะทำเรื่องร้องเรียนและได้กลับมาใหม่
ก็เละเป็นโจ๊กไปก่อนแล้ว” ไม่เชื่อคอยดู..
และที่เหนือชั้นกว่านั้น งบปี 63 ออกมาแล้ว คอยดู 3 เดือนต่อไปนี้ แม่จะใช้เงิน อีลุ่ยฉุยแฉกขนาดไหน”
“แต่ที่แน่ๆ คือ มีนา จัน เสริม “พวกพนักงานมหาวิทยาลัยก็ “บ่อมิไก้” ทำอะไรบ่ได้ นั่งทำตาปริบๆ”
……