4
“เห็นลือกันว่า นางแต้มหรือรักษาการอธิการบดี(เถื่อน) เรียกให้พนักงานมหาวิทยาลัยที่ฟ้องศาลเรื่องเงินเดือน 1.7 /1.5 โดยขอให้ถอนฟ้อง เรื่องนี้จริงหรือเปล่า?”
“เรื่องจริงแท้แน่นอน ไม่ใช่ข่าวลือ เพราะใจท่านเป็นห่วงพวกเรา ทำหนังสือให้เข้าพบ เพื่อจะได้เตือนเป็นรายบุคคลว่า อย่าทำอะไรโง่ๆโดยไม่คิด หรือขาดการไตร่ตรอง ให้รอบครอบ ฟ้องได้ก็ไม่มีทางชนะ เพราะพวกท่านผิดสัญญา ทั้งนี้เพราะตอนที่เข้ามาทำงาน ท่านตกลงที่จะรับเงินจำนวนเท่าที่มหาวิทยาลัยจ่ายให้ เมื่อยืนยันเช่นนั้นแล้วจะมาฟ้องหาพระแสงอะไรกันอีก ไม่เข้าใจเลย เสียเวลาเปล่าๆ เอาเวลาเหล่านั้นมาทำผลงาน ผศ.รศ.ดีกว่า เห็นไหมล่ะ ท่านหวังดีและเป็นห่วงพวกเราอย่างแท้จริง หาอธิการบดีแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วนะจะบอกให้” อัญญี๋ เน้น
มีนา จัน ย้อนไปว่า “เพราะกลัวใช่ไหมล่ะ เห็นว่าตอนนี้ด่ากราดพวกที่ฟ้องไปทั่ว เขาไม่เอาด้วยมั้ง ถ้ามั่นใจว่าตัวเองทำถูกต้อง ทำไมเรียกมาเพื่อข่มขู่ให้เขาถอนฟ้องละ ทีแรกเห็นว่าจะเลิกจ้างไล่พวกนั้นออกไปซะ จะได้หมดเรื่องหมดราว แต่พอดีมีคนฟ้องเป็น 100 เลยไม่กล้าหือ ใช่ไหมล่ะ? และตอนนี้ เริ่มมีบางคนที่จำเป็นต้องรับใช้ เพราะกลัวตกงาน ก็เริ่มเหลืออดเหลือทนแล้ว ถึงกับมีเสียงบ่นเล็ดลอดมาว่า “บ้าที่สุดเลยคนอะไรก็ไม่รู้ ให้ทำเรื่องที่มันผิดให้เป็นถูก กับทำไม่ได้ก็ต้องทำให้ได้ จัญไรธมจริงๆ”
เรื่องนี้ อัญญี๋ ไม่ตอบ ทำเป็นมองซ้ายมองขวา มองแมวมองหมาไปตามเรื่อง สุดท้ายคว้าโทรศัพย์ออกมาทำเป็นว่ามีคนโทรเข้า ขอตัวไปโทรศัพย์อยู่พักใหญ่ จนมุม
…