จิปาถะ เรื่องสั้น โจรขโมยเงินเดือน (เสียงแหบแห้ง)

วันศุกร์ที่ 18 ธันวาคม 2563

จิปาถะ เรื่องสั้น โจรขโมยเงินเดือน (เสียงแหบแห้ง)

18

ในความฝัน นางแต้มไม่รู้ว่าพ่อมาหาตั้งแต่เมื่อไร พ่อพูดว่า “สูดลมหายใจเข้าลึกๆนะลูก และค่อยๆผ่อนหายใจออกช้าๆเบาๆ ใจลูกก็จะนิ่งและสงบ ความเศร้าที่ทำให้ลูกเจ็บปวด เหมือนโดนตึกถล่มใส่ ก็จะผ่อนคลายหายไปนางแต้มหันหน้าไปมองพ่อ “พ่อจ๋า การกระทำที่โหดร้ายทั้งหมดของสภาสภามหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ที่เลือกแต่งตั้งให้ลูกเป็นรักษาการอธิการบดี ทั้งๆที่ลูกขาดคุณสมบัติ ตอนนี้กลายเป็นภาระหนักของลูกคนเดียว ลูกจึงเหมือนยืนเท้าเปล่าอยู่บนถ่านร้อนๆ การฟ้องอาจารย์ทั้ง 7คนและ 9 คนดูเหมือนว่าเป็นการตัดสินใจที่ไม่ฉลาดเลย ไม่รู้ว่าอีเสาวหรี๋ ทนายสาว และไอ้พลกี๋ มันแนะนำให้ฟ้องได้อย่างไร”“ลูกพ่อ อย่าคิดถึงสิ่งที่ได้ทำไปแล้วเลย ไม่เกิดประโยชน์อะไร สิ่งที่ผ่านไปแล้วมันอาจเป็นบททดสอบเพื่อเตรียมลูกให้พร้อมสำหรับอนาคตข้างหน้าของลูก มนุษย์นั้นเต็มไปด้วยความเศร้า ดั่งเรือที่เต็มไปด้วยสินค้า ถ้าปล่อยให้ความเศร้าครอบงำ ลูกก็จะจมลงในทะเลแห่งความเศร้า สิ่งแรกคือ ลูกต้องกำจัดความกังวลของลูกให้หมดไป ลูกจงหันมาต่อสู้กับจิตใจลูก มีผู้กล่าวไว้ว่า “สมบัติที่ดีที่สุดคือจิตใจ คำพูดที่กล่าวออกจากจิตใจนั้น เฉือดเฉือนยิ่งกว่าใบมีด” ดังนั้นลูกต้องต่อสู้กับจิตใจของลูก ใช้คำพูดเป็นอาวุธ แล้วลูกจะได้รับชัยชนะจงจำไว้ ลูกพ่อ ลูกเพียงแค่รู้จักเสียสละก็จะทำให้ลูกได้รับชัยชนะ ลูกจะแข็งแกร่งขึ้น เมื่อผ่านบททดสอบแต่ละบทไปได้ จากนั้นลูกก็จะกลายเป็นสัญลักษณ์ของความยิ่งใหญ่ ในหน้าประวัติศาสตร์ของที่นี่ต่อไปลูกต้องทำตามกฏแห่งศรัทธา และความศรัทธาของของลูกต้องไม่สั่นคลอน ตราบใดที่เสียของลูกยังกังวาน ที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์แห่งนี้ ลูกจะไม่มีทางแพ้”“พ่อจ๋า มันไม่สายไปแล้วหรือพ่อ? ตอนนี้เสียงลูกนั้นแหบแห้งไปหมดแล้ว”….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *