เรื่องสั้น อิงสถานการณ์ (เดี๋ยวมันก็หายบ้า)
8
ถาม: “แล้วท่าน มีนา จัน ล่ะ เรื่องของนางแต้ม หรือรักษาการอธิการบดี (เถื่อน) มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ที่ท่านติดตามมาแบบ “กัดไม่ปล่อย” นะ ท่านเครียดไหม”
ตอบ: “ที่บอกว่ากัดไม่ปล่อยนะ ก็มีส่วนถูกอยู่บ้าง แต่จริงๆ อยากปล่อยเหมือนกันเพราะปวดขากรรไกรจะแย่แล้ว มันนานเกิน แต่ไม่รู้จะทำอย่างไรได้ ไม่เคยกัดแล้วปล่อย อย่างไงก็กัดไว้ก่อน”
“ส่วนที่ถามว่าเครียดไหม ก็น่าจะมีอยู่บ้างนะ เพราะถ้าบอกว่าไม่เครียด ก็คงจะผิดไป คนปกติต้องเครียด จะมากน้อยก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ส่วนพวกที่ไม่เครียดนั่นแหละ เป็นพวกบ้า…
ท่านลองคิดดูซิ จะไม่ให้เครียดได้อย่างไร “มีกลุ่มผู้ใหญ่บ้าๆ กลุ่มหนึ่ง รวมหัวกันเข้ามาคุมมหาวิทยาลัย ทั้งๆที่หมดวาระกันไปแล้ว รักษาอธิการบดีก็เถื่อน สภามหาวิทยาลัยก็เถื่อน เถื่อนทั้งก๊ก ร่วมกันใช้กำลังรุมทำร้ายคนที่ไม่มีทางสู้ต่อหน้าต่อตา คนแล้วคนเล่า และไม่มีใครทำอะไรได้ คิดอยากจะช่วยอย่างไรก็ไม่ได้ อย่างนี้จะไม่ให้เครียดได้ไง”
ที่สำคัญนะ ถ้าศาลปกครองสูงสุด พิพากษายืน แล้วนางไม่ยอมออก นางจะทู่ซี้อยู่อย่างนี้ แล้วพวกเราจะทำอย่างไร คงมิต้องรอไปจากว่านางจะมรณังหรือ คิดแล้วเครียด
แต่คิดอีกที ปล่อยให้นางบ้าไปเถอะ เดี๋ยวก็หายบ้าเอง เมื่อได้ยินคำพิพากษาว่า “ไม่รอลงอาญา”
555
…