เรื่องสั้น สัพเพเหระ(มหิษ)

เรื่องสั้น สัพเพเหระ(มหิษ)
7
ความตอนที่แล้ว : นางควายมหิษมตี รู้สึกหว้าเหว่โดดเดี่ยวที่นางเสียสามีไป และด้วยความซื่อสัตย์ต่อสามีนางจึงถวายตนให้แก่เทพอัคคี วิ่งเข้ากองไฟเผาตัวตาย ส่วนนางแต้มของเรา เรื่องเผาตัวเองนี่ “ไม่กล้า”
มีคนถามว่า “นางควายตายไหม”
“ตายซิจะเหลืออะไร ไฟไม่ใช่น้ำนี่ จะได้เย็นสบาย”
“เอ้า!แล้วไหนบอกว่าเทพอัคคีให้พร รัมภอสูร กำเนิดบุตรชายไงล่ะ ตายทั้งผัวทั้งเมีย แล้วจะมีบุตรได้อย่าไร”
“มีซิ เพราะมันเป็น “เทพปกรณัม” หรือ เรื่องแต่งขึ้นเกี่ยวกับเทพเจ้า จึงต้องมีสิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้นเป็นธรรมดา คือ เมื่อไฟดับมอดลง ปราปฏทารกน้อยนอนอยู่บนกองขี้เถ้ากระดูกนั้น ซึ่งก็คือบุตรของรัมภอสูรกับนางมหิษมตี ตามคำพรของอัคคีเทพ มีนามว่า “มหิษ”
เมื่อ อสูรมหิษโตขึ้นเป็นหนุ่ม ได้เดินทางไปยังเทือกเขาพระสุเมรุ เพื่อบำเพ็ญตบะถวายแด่พระผู้สร้าง พระพรหมธาดา เป็นเวลานาน เมื่อพระจตุรภักตร์ทรงพอพระทัยได้เสด็มาเพื่อให้พรซึ่งอสูรมหิษ ขอพรว่า
“ข้าแต่พระพรหมาธาดา พระผู้สร้างจักรวาลอันยิ่งใหญ่ ข้าพระพุทธเจ้าได้บำเพ็ญตบะญาณเพื่อบูชาท่านแต่พระองค์เดียว บัดนี้เมื่อพระองค์จะประสิทธิ์พรอันประเสริฐแก่ข้าฯแล้วไซร้ ข้าขอพรแต่เพียงประการเดียว ขอให้ข้าฯมีความเป็นอมตะ ไม่มีวันตาย ไม่มีผู้ใดในจักรวาลนี้สังหารเด็ดชีพข้าได้” ( 108 Gods:155)
นั่นเป็นคำขอของอสูรมหิษ แต่ถ้าเป็นนางยักษิณี นาม “นางแต้ม” นางจะต้องขอว่า “ข้าแต่พระพรหมธาดา ผู้ยิ่งใหญ่ ข้าฯขอพรจากท่านเพียงประการเดียว คือ “ขอให้ข้าฯอยู่ในตำแหน่งอธิการบดีมหาวิทยาลัยสารขัณท์ตลอดไป เป็นนิรันดร์ ไม่มีผู้ใดจะมาขับไล่ข้าฯได้” 5555

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *