เรื่องสั้น ร่วมสมัย (หนี)

เรื่องสั้น ร่วมสมัย (หนี)

14

รถตู้ที่รับนางแต้มจากสนามบินวิ่งเข้าไปจอดที่หน้าบ้านหัวหน้าเผ่ากระเหรี่ยงคอยาวเขตชายแดน  นางสาวเล่อ หรือ หนึ่ง ลูกสาวคนเดียวของหัวหน้าเผ่าวิ่งออกมาต้อนรับ เมื่อนางแต้มลงจากรถ ทั้งคู่โผล่เข้ากอกกันแน่นกลมดิ๊กอยู่นานมาก น้ำหูน้ำตาไหลด้วยความดีใจที่ได้พบกัน เพราะไม่ได้พบกันนาน  เขาทั้งสองเป็นเพื่อนเก่าแก่ เล่อ ถามนางแต้มว่า “เดินทางเป็นอย่างไรบ้าง” นางแต้ม ตอบว่า “ก็โอเคนะ”  “แล้วพวกเธอละเป็นไง”  เล่อ ถามต่อ  “ทิ้งไว้ที่สนามบินนั่นแหละ  เดี๋ยวเขาก็จัดการกันเองได้” นางแต้มตอบอย่างไร้ความรู้สึก  “ฉันคิดไว้แล้วว่าเธอต้องทำอย่างนั้น เธอนี่ยังแสบเหมือนเดิมนะ” พูดจบ เล่อ  จูงมือนางแต้ม “เข้าบ้านก่อนเถอะ ฉันเตรียมที่หลับที่นอนไว้ให้เธอพร้อมแล้ว เดี๋ยวอาบน้ำอาบท่า กินข้าวกินปลาเสร็จค่อยคุยกัน ส่วนพ่อแม่ฉัน จะแนะนำให้รู้จักตอนก่อนกินข้าวนะ ไม่ต้องกังวล ทำตัวให้สบาย บ้านฉันก็เหมือนบ้านเธอ  และนี่จรูก (หมู) เด็กสาวจากเขมร  จะคอยบริการเธอทุกอย่างตลอดเวลาที่เธออยู่ที่นี่” นางแต้มยิ้มแป้น ดีใจที่เพื่อนยังไม่ลืม และนิสัยใจคอดีน่ารักเหมือนเดิม

ช่วงเย็น เมื่อ เล่อ ได้แนะนำให้นางแต้มรู้จักกับพ่อแม่และร่วมรับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่กลับเข้าไปนั่งที่โซฟาในห้องพัก และเริ่มคุยกัน

“ฉันไม่นึกว่าเธอจะมาไวขนาดนี้ สถานการณ์ไม่ดีรึ” เล่อ เอ่ยขึ้น

“ใช่ พวกพนักงานที่นั่นเริ่มจะต่อต้านฉันมากขึ้นแล้ว เห็นกำลังคิดจะเขียนป้ายประท้วงกันใหญ่โต  และศาจจะพิพากษาคดีของฉันในเร็วๆวันนี้  ฉันไม่อยากติดคุก รีบบึ่งมาก่อน ขืนช้าเดี๋ยวจะออกมาไม่ทัน”

“ทำไมไม่รอฟังคำพิพากษาของศาลก่อนล่ะ ศาลอาจตัดสินว่าเธอไม่ผิดก็ได้นะ”

“ฉันไม่แน่ใจ ขืนช้าเดี๋ยวจะยุ่ง”

“ติดคุกได้ก็ไม่นานหรอก ทำคุณงามความดีมาก็มากอาจรอลงอาญา หรือลดโทษลงบ้าง ถ้าติดก็ไม่นานเพราะเดี๋ยวก็ได้อภัย โทษ”

“ที่แรกฉันก็คิดอย่างเธอนั่นแหละ ทนเอานิดหน่อน มีเงินซะอย่าง ติดคุกก็ไม่ลำบากอะไร แต่ที่ต้องหนี เพราะฉันยังมีอีกหลายคดี และหนักๆทั้งนั้น  ฉะนั้น การหนีออกมาก่อนจึงเป็นการตัดไฟตั้งแต่ต้นลม”

“สุดยอด รอบคอบดี มันต้องอย่างนี้ซิ รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี ไอ้พวกที่ฟ้องเธอนะมันเลวระยำจริงๆ” เล่อ บริภาษ

รออ่านต่อครับผม

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *