เรื่องสั้น ร่วมสมัย (ก็ต้องมีพวกกันบ้าง)

4
อัญญี๋ คอมเพลนกับ มีนา จัน ว่า “เรื่องเงินชมรมฯ มีหลายท่านไม่เข้าใจ คิดว่าท่านรักษาการอธิการบดีจะเข้าไปฮุบ ความจริงท่านเห็นว่าทำกันเลอะเทอะไปหมด ไม่โปรงใส่ ท่านก็จะลงไปดู จะได้ปรับให้มันเหมาะสมเข้าที่เข้าทาง พวกท่านก็หาว่าท่านโลภมาก ไม่รู้จักพอ จะเข้าไปฮุบเงินชมรมฯของพวกเขาเสียอีก ไม่เข้าใจพวกท่านจริงๆ นอกจากนั้นยังพากันกลัวไปอีกว่า ถ้าอธิการบดีเข้าไปควบคุม ฝ่ายที่เป็นคนละพวกกับท่านจะเดือดร้อน กู้ยาก กู้ไม่ได้ซักที ซึ่งเป็นเรื่องเข้าใจผิด เพราะท่านเป็นคนซื่อตรง หรือที่คนจีนเรียกว่า “ตงฉิน” ท่านให้ความเป็นธรรมกับทุกคนอย่างแน่นอน ใครเดือดร้อนมาก และกู้ก่อนก็เอาไปก่อน เรื่องนี้ก็กลัวกันไปเอง”
มี นาจัน ถามว่า “ไม่มีเลือกที่รักมักที่ชัง หรือเลือกให้เฉพาะพวกพ้องบ้างหรือ?”
นางหมานายหันมามองมีนา จัน ตาเขม็ง และย้อนว่า “เรื่องนี้ท่านไม่น่าถาม เพราะท่านก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่า เป็นผู้บริหารก็ต้องมีพวกพ้อง ถ้าไม่มีพวกพ้องจะอยู่ได้อย่างไร และอีกอย่างถ้าเราไม่ช่วยพวกพ้องของเราก่อน แล้วเราจะมีพวกพ้องไว้ทำไม ถามอะไรบ้าๆ”
“เห็นไหมล่ะว่าที่เขากลัวกันนะถูกต้องแล้ว กลัวว่าจะไม่ได้รับความเป็นธรรม”
นางหมานายย้อนว่า “ความเป็นธรรมรึ ที่ทำกันอยู่นะมีความเป็นธรรมรึ เละเฟะซะไม่มีละ” ดังนั้นที่ท่านต้องการเข้ามาก็เพื่อจะทำให้ถูกต้องชัดเจน โปร่งใสเท่านั้น ไม่กระทบกระเทือนพวกท่านหรอก มีแต่ดีกับดี เชื่อฉันซิ” นางหมานาย เชิดหน้าพูด
….